مثالی کلاسیک از تامین مالی جمعی (پیش از اینترنت) کمپین جوزف پالیتزر است که ساخت پایه‌ی گرانیت مجسمه‌ی آزادی را در سال ۱۸۸۵ تامین مالی کرده است. فرانسه این مجسمه را (به طراحی مجسمه‌ساز فرانسوی فردریک آگوست بارتولدی) به ایالت متحده هدیه کرده بود تا دوستی بین دو کشور و احترام متقابل به آرمان‌های جمهوری‌خواهانه را جشن بگیرند. بعد از آن که فرانسه مجسمه را در ژوئن سال ۱۸۸۵ به آمریکا فرستاد، به مدت یک سال همین طور نصب نشده در انبار قرار گرفت، تا این که پایه‌ی آن در همان جا ساخته شود. ساخت پایه به تاخیر افتاد، چون کمیته‌ی مجسمه‌ی آزادی آمریکا دیگر برای این پروژه بودجه نداشت.
هزینه‌ی ساخت پایه و قرار دادن مجسمه بر روی آن ۳۰۰.۰۰۰ دلار برآورد شده بود، ولی کمیته‌ی آمریکا فقط می‌توانست نصف آن را تامین کند. ایالت نیویورک و همچنین کنگره‌ی ایالت متحده در کمک به تامین مالی آن امتناع کردند.
شهرهای بالتیمور، بوستون، سان‌فرانسیسکو و فیلادلفیا تامین مالی ساخت پایه را به شرط تغییر مکان مجسمه پیشنهاد دادند. پالتیزر، ناشر مجارستانی روزنامه‌ی نیویورک ، از صمیم قلب می‌خواست مجسمه در شهرش باقی بماند، بنابراین از قدرت نشریات برای تحریک شهروندان نیویورک به منظور کمک در تامین مالی پروژه استفاده کرد. او در روزنامه با دقت نسبتا خوبی چنین نوشت که هزینه‌ی ساخت خود مجسمه توسط تعداد زیادی کمک‌های مالی کوچک از «انبوهی از مردم فرانسه ـ کارگران، تجار، پادوهای فروشگاه (خانم)، صنعتگران ـ بدون توجه به رده یا شرایط» پرداخت شده بود. وی در روزنامه‌اش برای توده‌ی مردم در این قسمت اقیانوس اطلس درخواستی پرشور کرد:
نگذارید برای اهدای پول میلیونرها صبر کنیم. این هدیه‌ای از میلیونرهای فرانسه به میلیونرهای آمریکا نیست، بلکه هدیه‌ای از کل مردم فرانسه به کل مردم آمریکا است.
فعالیت‌های جذب سرمایه به حمایت پالتیزر شامل مسابقات بوکس، نمایشگاه‌های هنری، نمایش‌های تئاتر و فروش تندیسک‌های آزادی به قیمت ۱ دلار (با ارتفاع ۶ اینچی) و ۵ دلار (با ارتفاع ۱۲ اینچی) می‌شد. بخشنده‌ترین اهداکنندگان سکه‌های طلای یادبود دریافت می‌کردند.
در طول پنج ماه، روزنامه‌ی ورد از ۱۲۵.۰۰۰ نفر ۱۰۲.۰۰۰ دلار کمک مالی جمع‌آوری کرد (به دلار امروز حدود ۲.۳ میلیون دلار) که تمام آن به کمیته‌ی آمریکا تحویل داده شد و پروژه‌ی پایه‌ی مجسمه احیا گشت. اکثر کمک‌های مالی حدود ۱ دلار یا کم‌تر بودند.
روزنامه‌ی ورد به عنوان پاداش برای اهداکنندگان، بدون توجه به میزان پول اهدایی، نام‌شان را چاپ کرد (که خوش اقبالی افزایش تیراژ روزنامه را به همراه داشت).
مجسمه‌ی آزادی مونتاژ و سوار شد و در ۲۸ اکتبر ۱۸۸۶ طی مراسمی به سرپرستی رئیس جمهور گراور کلیولند (که از قضا به عنوان فرماندار نیویورک یک سال قبل به برنامه‌ریزی برای تأمین مالی پروژه‌ی پایه‌ی مجسمه رای داده بود) به آمریکا اختصاص یافت.
